اثر طرد‌شدگی در محیط کار بر رفتارهای محیط‌ کار با نقش میانجی عزت‌نفس سازمانی و تعدیلگر عدالت‌ سازمانی

پژوهشگران در این پژوهش درصدد بودند تأثیر طرد‌شدگی در محیط کار بر رفتارهای محیط کار (رفتار انحرافی و بی‌نزاکتی در محل کار) را با نقش تعدیلگر عدالت سازمانی ادراک‌شده و نقش میانجی عزت‌نفس سازمانی در سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی، و گردشگری استان مازندران بررسی کنند. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی ـ پیمایشی بود. نمونه‌ها به شیوة تصادفی ساده انتخاب شدند. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون‌های پایایی ترکیبی، ضریب بارهای عاملی، آلفای کرونباخ، روایی همگرا، و روایی واگرا اندازه‌گیری و داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار Smart-PLS و SPSS تجزیه‌‌وتحلیل شدند. از آزمون‌های سوبل و واف برای اندازه‌گیری شدت اثر و از آمارة تی برای متغیر میانجی عزت‌نفس سازمانی استفاده‌ شد. تحلیل داده‌ها نشان داد طرد‌شدگی در محیط کار بر رفتارهای محیط کار و عزت‌نفس سازمانی مؤثر است. همچنین عدالت سازمانی ادراک‌شده نقش تعدیلگر را در رابطة بین طرد‌شدگی در محیط کار با رفتارهای محیط کار ایفا می‌کند. از سوی دیگر، آزمون سوبل نشان داد تقریباً 40 درصد از تغییرات طرد‌شدگی در محیط کار بر رفتارهای محیط کار از طریق متغیر میانجی عزت‌نفس سازمانی تبیین می‌شود.